Friday, September 29, 2006
Op zoek naar de berg
De laatste donderdag is aangebroken. Vandaag hebben we eens een keertje lekker uitgeslapen. Met een kaasbroodje dat we gisteren gekocht hebben, genoten we s'ochtends van ons ontbijtje bij Edwin thuis. Rond een uur of 11 zijn we even de stad ingegaan om naar afgeprijsde CDs en echte Nieuwzelandse muziek te gaan zoeken. Het volgende doel was mount Cargill. Dit is de hoogste top bij Dunedin maar is nog niet zo makkelijk te vinden. Poging 1 bracht ons terug op de snelweg naar Dunedin. De omgeving was wel weer heel eerg mooi met de bloeiende brem op de heuvels. De tweede keer was het uiteindelijk gelukt om de berg te bedwingen. Het is daar een heel mooi uitzicht op de stad. Om 4 ur was het al weer tijd voor de terugreis van Marcel. Ook Marcel mocht met het propellor vliegtuigje naar Christchurch en door naar Auckland. De reis ging heel voorspoedig en het hostel in Auckland had een heel lekker bed.
Terug naar Dunedin
De tijd vliegt echt deze week. We zitten nog steeds aan de west kust en moeten donderdag weer op het vliegveld van Dunedin zijn. Gelukkig hebben we een mooie route om terug te rijden want de route langs Christchurch kennen we zo langzamerhand wel. De eerste stop is bij een andere gletsjer die we nog niet bekeken hadden op de heenweg. Nog even een fototje en dan door, dat was het idee in iedergeval. Bij de gletsjer aangekomen was de accu van het fototoestel leeg, wel een mooi uitzicht maar geen foto dus. We zijn bij het meer van Wanaka lekker een broodje gaan eten. De reis ging verder erg voorspoedig en waren voor het donker weer terug in Dunedin.
Beter 10 kiwi's in het bos dan een in de hand
Op dinsdag zijn we weer een eindje noordwaards getrokken langs de west-kust van het zuider eiland. Na een stop met echte oploskoffie zijn we uiteindelijk in een historisch goudzoekers dorpje beland (Shantitown als ik me niet vergis). Dit is wel een interessante plek om wat rond te kijken. Het blijkt deze week een nieuw zeelandse schoolvakantie te zijn want er waren ook een heleboel kinderen op af gekomen. Na dat we met het stoomtreintje op en neer geweest waren zijn we weer teruggereden naar onze kiwi's. Vanavond waren er nog 3 gasten voor het kiwi spotten. En zowaar deze avond was er meer leven in de brouwerij. Het was iets droger en kouder dan de vorige nacht dus konden we de kiwi's nu heel goed horen. Er waren wel 3 mannetjes kiwi's en een vrouwtje te horen en dat van heel dichtbij. Kiwi's kunnen echt een vreseljik lawaai maken. We waren erg blij dat we deze avond nog een keer konden gaan.
Wednesday, September 27, 2006
Return of the Kiwi
Het is inmiddels al weer de maandag van de laatste week. Na een goede nachtrust in Albert Town zijn Marcel en Edwin verder in noordelijke richting langs de West kust getrokken. Na een lekkere kop koffie met worteltjestaart in Makarora hebben we de snelweg dwars door het Mount Aspiring National park genomen. Dit is echt de mooiste "snelweg" route die we ooit gereden hebben. Het leek een beetje op de omgeving waar we onze 2e tramp gehouden hebben. Lekker heuvelachtig met echte bergen aan beide kanten van de weg en heeeeel veeeeel groen. Het is een echt regenwoud. Na het national park kwamen de gletjers. We hebben vlak bij de Fox Glacier gestaan. Omdat het al weer wat later op de dag werd zijn we in Okarito maar eens gestopt. Hier bleken ze echte Kiwi's in het wild te hebben. Er is zelf een Kiwi spotting toer. De man die dit organiseert, Ian, heeft dit net opgezet. Wij waren een van zijn eerste klanten. Toen het bijna donker werd zijn we met een 4-wheel drive busje het bos ingegaan. Na een leuk Maori verhaal over de Kiwi zijn we midden in het bos gaan zitten luisteren. Al na een half uur hoorden we een vreselijke gil uit een hoek van het bos. Vervolgens kwam er nog een gil van de andere kant. We hebben echte kiwi's gehoord! Dat was helaas ook het enige dat we die nacht verder hoorden. Omdat we zo stil en enthousiast waren werden we door Ian uitgenodigd voor nog een toer de volgende avond.
The two huts
Het was best wel druk in de eerste hut. Er zijn 12 slaapplaatsen en die waren allemaal bezet. s'Ochtends hebben we lekker musli met aanmaak melk gegeten. De backpacks hebben we in de eerste hut achter gelaten om de tocht naar de 2e hut niet al te zwaar te maken. Ook de tocht naar de 2e hut was weer erg mooi langs de rivier en tussen de bergen door. Het zwaarste waren de stroompjes die we moesten oversteken, het pad was niet al te steil. Rond een uur of 12 was het doel bereikt en begonnen we weer aan de trugtocht langs hut 1 en terug naar de auto's. Het mooiste van de autorit van de grote weg naar de parkeerplaats waren de zogenaamde "fords". Dit zijn diepe kuilen die vol water staan. Met onze huurauto (een 1.8 liter Toyota Corola met alleen maar voorwiel aandrijving) is het gelukt om deze obstakels te nemen. Na een pizza in Queenstown zijn Marcel en Edwin meteen doorgereden naar een echt lekker bed in een backbackers hostel in Albert Town.
The fellowship of the tramp
Ondertussen zijn Marcel en Edwin zaterdag weer eens vroeg opgestaan om via de het universiteits terrein het tramp-genootschap te ontmoeten. Tegen half 8 s'ochtends reden we met 2 auto's richting west kust van het Zuider Eiland. Na een tussenstop om de banden van de auto van Phil weer een beetje beter op te pompen hebben we uiteindelijk in Queenstown een burger naar binnen gewerkt als bodem voor de lange looptocht. De bestemming was uiteindelijk de Caples track. Dit is een hele mooie route langs een rivier die dwars door de bergen stroomt. Na een paar natte voeten en lekker vermoeid hebben we in de eerste hut overnacht. Het diner bestond uit soep, noodles en chocolade pudding. Allemaal gekookt op een gasbrandertje die we zelf hadden meegenomen. Het werd al snel donker en omdat er geen licht in de hut is gingen we vroeg maar voldaan slapen.
Sunday, September 24, 2006
Weer veilig thuis
Zaterdag 23 sept.
Na anderhalve dag vliegen is Jan weer veilig in Nederland teruggekeerd. De terugreis verliep in 4 etappes, van Dunedin naar Christchurch, daarvandaan naar Auckland, vandaar naar KL en tenslotte naar Schiphol. De eerste etappe (in een klein propellor vliegtuig duurde maar een uurtje, de laatste etappe in een Airbus duurde bijna 12 uur. Om NZ binnen te komen moesten we een formulier met allemaal vragen invullen en vervolgens een half uur in de rij wachten tot we door de douane konden. Datzelfde was ook weer het geval als je NZ uit wilt.
Nog even een dagje bijslapen en dan weer gewoon aan het werk.
Friday, September 22, 2006
There and back again
Vrij 22 sept.
Het vroeg opstaan is inmiddels een gewoonte geworden. Om 6 uur had de wekker moeten gaan maar om een onbekende reden werden we 5 over 6 wakker zonder wekker. Gelukkig is het vliegveld van Dunedin maar een half uurtje rijden dus hadden we nog tijd genoeg om rustig een kopje koffie op het vliegveld te nemen. Met een propeller vliegtuigje is Jan weer terug naar Auckland gevlogen. (Komt er nog een verslag van de terugreis? Wie weet).
Marcel en Edwin hebben zich vervolgens de hele dag vermaakt met het halen van een "warrenty of fitness" (Nieuw Zeelandse APK). De rode Alpha Romeo was al door een vriend van Edwin grondig schoon gemaakt maar er waren nog 3 puntjes waar de auto op afgekeurd zou worden. Het moeilijkste onderdeel bleek een-of-ander onderdeel van de stuurkolom van de auto te zijn. Alpha's zijn mooie auto's maar de onderdelen beginnen redelijk schaars te worden, vooral in Nieuw Zeeland. Om dit te laten repareren moet eerst dit onderdeel naar de garage worden opgestuurd voordat we verder kunnen met de Alpha. Uiteindelijk hebben we de huurauto nog maar een weekje langer aangehouden.
Verder hebben we plannen gemaakt voor een echte tramp met een overnachting in een hut. Omdat we het vroeg opstaan al gewend zijn gaan we morgen weer voor 6en ons bed uit om richting Wanaka te vertrekken. Samen met Phil, Joost en Yauyau trekken we de natuur in.
De komende dagen zien we even geen internet, met een beetje geluk komt er maandag of dinsdag weer een verslag van de tramp.
Het vroeg opstaan is inmiddels een gewoonte geworden. Om 6 uur had de wekker moeten gaan maar om een onbekende reden werden we 5 over 6 wakker zonder wekker. Gelukkig is het vliegveld van Dunedin maar een half uurtje rijden dus hadden we nog tijd genoeg om rustig een kopje koffie op het vliegveld te nemen. Met een propeller vliegtuigje is Jan weer terug naar Auckland gevlogen. (Komt er nog een verslag van de terugreis? Wie weet).
Marcel en Edwin hebben zich vervolgens de hele dag vermaakt met het halen van een "warrenty of fitness" (Nieuw Zeelandse APK). De rode Alpha Romeo was al door een vriend van Edwin grondig schoon gemaakt maar er waren nog 3 puntjes waar de auto op afgekeurd zou worden. Het moeilijkste onderdeel bleek een-of-ander onderdeel van de stuurkolom van de auto te zijn. Alpha's zijn mooie auto's maar de onderdelen beginnen redelijk schaars te worden, vooral in Nieuw Zeeland. Om dit te laten repareren moet eerst dit onderdeel naar de garage worden opgestuurd voordat we verder kunnen met de Alpha. Uiteindelijk hebben we de huurauto nog maar een weekje langer aangehouden.
Verder hebben we plannen gemaakt voor een echte tramp met een overnachting in een hut. Omdat we het vroeg opstaan al gewend zijn gaan we morgen weer voor 6en ons bed uit om richting Wanaka te vertrekken. Samen met Phil, Joost en Yauyau trekken we de natuur in.
De komende dagen zien we even geen internet, met een beetje geluk komt er maandag of dinsdag weer een verslag van de tramp.
Thursday, September 21, 2006
Terug naar Dunedin
Vandaag zijn we het hele eind van Hanmer Springs naar Dunedin teruggereden. Onderweg nog wat kleine uitstapjes gemaakt (zoals nog een keer in onze slaaptrein gekeken) en zoals gebruikelijk een koffie-pauze ingelast, Wat we hier dan nemen is een kop koffie verkeerd met worteltjestaart. Hier heet dan dan weer anders: coffee flat white with carrot cake. Hier in Dunedin nog even van het strand (met een aangespoelde zeehond) en de duinen met heeeeel veeeel schaaaapen genoten. Tenslotte Philippijns gegeten. Nu vroeg naar bed (met een laatste NZ biertje, dit keer Sassy Red) want Jan moet morgenochtend vroeg met het vliegtuig weer terug.
Tuesday, September 19, 2006
Trampen
Vandaag zijn we gaan trampen in een bergachtig natuurgebied ten noorden van Hanmer Springs. Voor wie niet weet wat trampen is: trektochten maken door meetal natuurgebieden, vaak met flink veel klimmen en dalen en met erg veel mooie uitzichtpuntjes.
Via allerlei fraaie tracks of trails (paadjes) zijn we eerst bij een waterval van 40 m hoog gekomen: dit heette dan ook de Waterfall trail.
Daarna Mount Isobel bijna helemaal beklommen (inderdaad de Mt Isobel trail).
Eind van de middag waren we ook flink moe.
Morgen nog een dag met flink veel autorijden om weer terug te komen in Dunedin. Dan zit de vakantie van Jan er weer op. Marcel en Edwin gaan nog een weekje door.
Nog even een paar leuke taal-weetjes.
Om te beginnen een paar Maori (spreek uit Maurie) woorden:
Kia Ora (spreek uit Kieora) = welkom
Rotorua (de plaats waar we een paar dagen gezeten hebben) = 2de meer
Aotearoa = zie de titel van onze weblog.
Kiwi-engels:
De Kiwis spreken de e graag als onze i (als in kip) uit.
We begrepen dan ook eerst niet wat rid betekende, dat bleek dus eigenlijk red oftewel rood te zijn. Toen we dat eenmaal doorhadden werd het getal 7 (niet seven in het engels, maar siven in het Kiwi-engels) een stuk gemakkelijker. Maar de mooiste is nog wel dat onze Edwin hier dus Idwin heet.
Via allerlei fraaie tracks of trails (paadjes) zijn we eerst bij een waterval van 40 m hoog gekomen: dit heette dan ook de Waterfall trail.
Daarna Mount Isobel bijna helemaal beklommen (inderdaad de Mt Isobel trail).
Eind van de middag waren we ook flink moe.
Morgen nog een dag met flink veel autorijden om weer terug te komen in Dunedin. Dan zit de vakantie van Jan er weer op. Marcel en Edwin gaan nog een weekje door.
Nog even een paar leuke taal-weetjes.
Om te beginnen een paar Maori (spreek uit Maurie) woorden:
Kia Ora (spreek uit Kieora) = welkom
Rotorua (de plaats waar we een paar dagen gezeten hebben) = 2de meer
Aotearoa = zie de titel van onze weblog.
Kiwi-engels:
De Kiwis spreken de e graag als onze i (als in kip) uit.
We begrepen dan ook eerst niet wat rid betekende, dat bleek dus eigenlijk red oftewel rood te zijn. Toen we dat eenmaal doorhadden werd het getal 7 (niet seven in het engels, maar siven in het Kiwi-engels) een stuk gemakkelijker. Maar de mooiste is nog wel dat onze Edwin hier dus Idwin heet.
Whale encounter
's Morgens erg vroeg opgestaan om naar de zonsopgang te kijken, dat was schitterend. Daarna met een boot walvissen gaan bekijken. En natuurlijk werd Marcel zeeziek !!
Nadat we 2 walvissen hebben kunnen bekijken tot op zo'n 20 m van de boot zijn we weer terug gevaren en kwamen daarbij een grote groep dolfijnen tegen.
Daarna onze spulletjes weer ingepakt en via een zeeleeuwenkolonie aan de kust naar het binnenland vertrokken naar de plaats Hanmer Springs.
Daar aangekomen eerst een flinke boswandeling gemaakt, pizza's gegeten en tenslotte hier in de hot pools (met gratis warm water uit de grond) lekker tot 9 uur 's avonds rondgespetterd.
Terug naar af
Maandag 18.
Vroeg opgestaan. Een flink eind gereden naar het noorden, weer terug naar Kaipoura aan de kust. Onderweg van het landschap genoten, met als hoogtepunt de Moeraki Boulders: heel grote bolvormige rotsen die door de zee uit de duinen worden losgespoeld.
Vroeg opgestaan. Een flink eind gereden naar het noorden, weer terug naar Kaipoura aan de kust. Onderweg van het landschap genoten, met als hoogtepunt de Moeraki Boulders: heel grote bolvormige rotsen die door de zee uit de duinen worden losgespoeld.
Sunday, September 17, 2006
Bier en pinguins
Zondag 17 sept.
Bij Edwin in huis overnacht en lekker ontbijt gegeten. Daarna met Phil, een goede kennis van Edwin, Dunedin bezocht: de universiteit, het meest gefotografeerde station ter wereld en de beroemde Speight bierbrouwerij. Bij dit laatste bezoek hoorde ook een rondleiding door de brouwerij + een proeverij.
Daarna de lokale pinguin kolonie bezocht, dit keer hadden we vooraf geboekt en waren we ook nog op tijd voor de rondleiding. Veel geeloog pinguins en een paar kleine blauwe pinguins gezien.
Tenslotte opnieuw Cambodjaans gegeten en nu lekker nog een biertje en weer vroeg naar bed.
Bij Edwin in huis overnacht en lekker ontbijt gegeten. Daarna met Phil, een goede kennis van Edwin, Dunedin bezocht: de universiteit, het meest gefotografeerde station ter wereld en de beroemde Speight bierbrouwerij. Bij dit laatste bezoek hoorde ook een rondleiding door de brouwerij + een proeverij.
Daarna de lokale pinguin kolonie bezocht, dit keer hadden we vooraf geboekt en waren we ook nog op tijd voor de rondleiding. Veel geeloog pinguins en een paar kleine blauwe pinguins gezien.
Tenslotte opnieuw Cambodjaans gegeten en nu lekker nog een biertje en weer vroeg naar bed.
Saturday, September 16, 2006
Edwin encounter, Dunedin
Zaterdag 17 sept.
Vandaag een flink aantal kilometers afgelegd en uiteindelijk in Dunedin aangekomen. Daar kwamen we een import-Kiwi tegen genaamd Edwin.
Volgende week gaat hij ook met ons mee.
Eerst even op de Universiteit van Otago rondgekeken en daarna naar het penguin scheireiland gereden. Dat was een half uur langs een smal kronkelpaadje vlak langs de kust. Deze kolonie is alleen per bustocht te bezichtigen en we waren net te laat. Ook de albatrossen waren niet thuis, dus konden we weer hetzelfde paadje terug, maar nu in het donker. Morgen proberen we het nog een keer.
Lekker bij de Cambodjaan gegeten, daarna een echte NZ wijn (heerlijke witte Chardonnay).
Marcel viel al vroeg in slaap.
Vandaag een flink aantal kilometers afgelegd en uiteindelijk in Dunedin aangekomen. Daar kwamen we een import-Kiwi tegen genaamd Edwin.
Volgende week gaat hij ook met ons mee.
Eerst even op de Universiteit van Otago rondgekeken en daarna naar het penguin scheireiland gereden. Dat was een half uur langs een smal kronkelpaadje vlak langs de kust. Deze kolonie is alleen per bustocht te bezichtigen en we waren net te laat. Ook de albatrossen waren niet thuis, dus konden we weer hetzelfde paadje terug, maar nu in het donker. Morgen proberen we het nog een keer.
Lekker bij de Cambodjaan gegeten, daarna een echte NZ wijn (heerlijke witte Chardonnay).
Marcel viel al vroeg in slaap.
Overnachten in de trein
Vrijdag 15 sept.
Na weer een mooi tochtje door de bergen zijn we verder langs de westkust naar het zuiden gereden. Onderweg nog een zeehondenkolonie bezocht en een penguin kolonie bekeken. De penguins waren helaas nog op zee, maar daar gaan we volgende week weer kijken.
Via de langste brug van NZ kwamen we in onze volgende overnachtingsplaats: een echte treinwagon !!
Het hostel in Waipura had 3 zit/slaap wagons + een stationnetje dat ingericht was als kook/eetzaal.
We hebben 's-avonds weer een strandwandeling gemaakt en heerlijk gegeten in een echte engelse pub.
Thursday, September 14, 2006
De Arahura
Vanmorgen weer vroeg opgestaan. Dit keer met echt ontbijt dat we zelf in ons hostel hebben klaargemaakt. Lekker met heet water, want er was geen thee of koffie. Dus hebben we onderweg theezakjes gekocht.
Ook nog onderweg schapenwollen spullen ingeslagen, bij het plaatsje Norsewood, waar ze de beroemde Norsewear kleding maken. Dit alles uiteraard midden tussen de schapen.
Op weg naar de ferry kwamen we ook nog door een groot wijngebied met een officiele wijn-route, en hebben daar op een Vinery ons laten voorlichten over wijnen en hebben er ook een lekkere witte wijn gekocht.
In Wellington zijn we ook nog een kolonie zeehonden gaan bekijken en toen met de ferry naar Picton.
Ook nog onderweg schapenwollen spullen ingeslagen, bij het plaatsje Norsewood, waar ze de beroemde Norsewear kleding maken. Dit alles uiteraard midden tussen de schapen.
Op weg naar de ferry kwamen we ook nog door een groot wijngebied met een officiele wijn-route, en hebben daar op een Vinery ons laten voorlichten over wijnen en hebben er ook een lekkere witte wijn gekocht.
In Wellington zijn we ook nog een kolonie zeehonden gaan bekijken en toen met de ferry naar Picton.
Taumatawhaka....
Vroeg vertrokken uit Rotorua met als eerste bestemming de plaats met de langste plaatsnaam in NZ (zie titel). De plaats heeft 85 letters, hoewel de oorspronkelijke versie er maar 45 heeft. Het plaatsnaambord is ruim 4 m lang.
Toen naar het strand lekker uitwaaien.
We zitten nu als enige gasten in een ruim hostel tussen de kippen, varkens en uiteraard schapen ons maaltje op te warmen.
Het is hier op het platteland 's-avonds nog echt donker en het heeft hier 's-nachts flink gevroren.
Begraven dorp en een nepgeijser
Dinsdag 12.
Eerst koffie mettaart bij Benny Bee. Toen naar Thermal Wonderland. Een fantastisch natuurpark met weer veel thermisch geweld en geborrel. Bovendien is daar ook een geijser die elke dag stipt om 10.15 gaat spuiten. Wij daar heen. Om 10.18 kwam er een mannetje van het park vertellen over de geijser, bovendien moets hij de geijser een beetje helpen met spuiten, nl. met een kilo waspoeder. En zo konden ze ook echt elke dag de geijser laten spuiten.
Volgende stop was onder een vulkaan, die 150 jaar geleden 9 dorpen heeft verwoest met as en lava. Er is nu een opgravingssite en veel info + een mooi aangelegd park daar doorheen, met een heel fraaie waterval. Intro werd verzorgd door een zingende Maori gids.
Tenslotte nog een flinke wandeltocht (bijna een tramp) door het redwood forest een heel groot produktie + natuurbos. De meest niet-inheemse bomen worden hier minstens 2x zo groot en 2x zo dik als waar ze oorspronkelijk groeiden (VS, Europa, Australie).
Tot nu toe slecht een negatief puntje van NZ gevonden. Ze hebben hier erg veel knudjes (een klein soort vliegjes/mugjes) die noemen ze hier sand flies. Gelukkig is het nog voorjaar dus zijn er nog niet zo veel. Maar waar ze zitten zijn ze best irritant.
Eerst koffie mettaart bij Benny Bee. Toen naar Thermal Wonderland. Een fantastisch natuurpark met weer veel thermisch geweld en geborrel. Bovendien is daar ook een geijser die elke dag stipt om 10.15 gaat spuiten. Wij daar heen. Om 10.18 kwam er een mannetje van het park vertellen over de geijser, bovendien moets hij de geijser een beetje helpen met spuiten, nl. met een kilo waspoeder. En zo konden ze ook echt elke dag de geijser laten spuiten.
Volgende stop was onder een vulkaan, die 150 jaar geleden 9 dorpen heeft verwoest met as en lava. Er is nu een opgravingssite en veel info + een mooi aangelegd park daar doorheen, met een heel fraaie waterval. Intro werd verzorgd door een zingende Maori gids.
Tenslotte nog een flinke wandeltocht (bijna een tramp) door het redwood forest een heel groot produktie + natuurbos. De meest niet-inheemse bomen worden hier minstens 2x zo groot en 2x zo dik als waar ze oorspronkelijk groeiden (VS, Europa, Australie).
Tot nu toe slecht een negatief puntje van NZ gevonden. Ze hebben hier erg veel knudjes (een klein soort vliegjes/mugjes) die noemen ze hier sand flies. Gelukkig is het nog voorjaar dus zijn er nog niet zo veel. Maar waar ze zitten zijn ze best irritant.
Monday, September 11, 2006
Kiwi encounters
Vandaag (maandag) hebben we erg veel natuur en cultuur opgedaan in en rond Rotorua.
Modderpoelen, geijsers, zwavelbaden, stoomkamers, zwarte, witte, gele en grijze borrelmeertjes etc. Kortom veel "geothermische" aktiviteit. Met als mooiste locatie (zeker wat naam betreft) Hells Gate.
Verder cultuur: we hebben een Maori arts and craft instituut bezocht (weer met geijsers etc..) en een echte voorstelling van een Maori welkoms ceremonie en veel zang en dans. Bovendien hadden ze Kiwi's, niet die vruchten dus maar de vogels.
Nou ja vogels ?? Ze kunnen niet vliegen hebben geen veren en nog veel meer niet wat vogels wel hebben.
Er was een Kiwi druk aan het heen en weer lopen en een ander lag lekker verstopt.
Daarna zijn we ook nog doorgegaan naar een natuur park + Kiwi broedinstituut. Dus nog veel meer Kiwi's gezien, maar ook erg veel andere specifiek NZ bomen en vogels.
Bij de Kiwi's mochten we niet praten en niet flitsen, maar bij de andere vogels kregen we regelmatig wel flink kontakt.
Modderpoelen, geijsers, zwavelbaden, stoomkamers, zwarte, witte, gele en grijze borrelmeertjes etc. Kortom veel "geothermische" aktiviteit. Met als mooiste locatie (zeker wat naam betreft) Hells Gate.
Verder cultuur: we hebben een Maori arts and craft instituut bezocht (weer met geijsers etc..) en een echte voorstelling van een Maori welkoms ceremonie en veel zang en dans. Bovendien hadden ze Kiwi's, niet die vruchten dus maar de vogels.
Nou ja vogels ?? Ze kunnen niet vliegen hebben geen veren en nog veel meer niet wat vogels wel hebben.
Er was een Kiwi druk aan het heen en weer lopen en een ander lag lekker verstopt.
Daarna zijn we ook nog doorgegaan naar een natuur park + Kiwi broedinstituut. Dus nog veel meer Kiwi's gezien, maar ook erg veel andere specifiek NZ bomen en vogels.
Bij de Kiwi's mochten we niet praten en niet flitsen, maar bij de andere vogels kregen we regelmatig wel flink kontakt.
Kabouter encounter
Zondag (dus) gisteren, zijn we uit Auckland vertrokken. Na een checkout met de nodige vertraging (de huismeetser was er pas om 10 uur), is de verdere indeling van deze dag kompleet anders gegaan dan gepland. Eigenlijk ook dankzij deze vertraging.
Diezelfde huismeester heeft ons namelijk aan een flinke korting op de autohuur geholpen (een echte Indiase regelaar dus weer), en bovendien hebben we nu ook BBH kaarten waarmee we korting krijgen op de volgende overnachtingen.
Na het ophalen van de auto zijn we NIET naar het noorden, maar naar het zuiden gegaan, om een dag langer in Rotorua door te brengen, maar daarover later meer.
Na een korte onderbreking met koffie (flat white !!!) en gebak (stevige kruidkoek) konden we er flink tegenaan.
Het is duidelijk voorjaar in NZ. We zagen narcissen, hyacinthen, amaryllissen, maar ook nog veel kale bomen + ook erg veel tropisch aandoende bomen (sinaasappel, palmen, boomvarens).
Onderweg gepicknikd bij een mooi riviertje.
Verder besloten om naar Matamata te gaan, want daar was iets uit de Lord of the Rings. Toen we daar aankwamen, konden we direkt mee met een bustocht naar Hobbitstee.
Dat lag een een heel mooi en besloten valleigebied vol met schapen en ontzettend veel lammetjes (voorjaar dus!!).
Tenslotte pas 's-avonds laat in Rotorua aangekomen. Met moeite een BBH Hostel weten te traceren, maar daar konden we meteen terecht. Bovendien lekker in het centrum van Rotorua, met een prive parkeerplaats.
Diezelfde huismeester heeft ons namelijk aan een flinke korting op de autohuur geholpen (een echte Indiase regelaar dus weer), en bovendien hebben we nu ook BBH kaarten waarmee we korting krijgen op de volgende overnachtingen.
Na het ophalen van de auto zijn we NIET naar het noorden, maar naar het zuiden gegaan, om een dag langer in Rotorua door te brengen, maar daarover later meer.
Na een korte onderbreking met koffie (flat white !!!) en gebak (stevige kruidkoek) konden we er flink tegenaan.
Het is duidelijk voorjaar in NZ. We zagen narcissen, hyacinthen, amaryllissen, maar ook nog veel kale bomen + ook erg veel tropisch aandoende bomen (sinaasappel, palmen, boomvarens).
Onderweg gepicknikd bij een mooi riviertje.
Verder besloten om naar Matamata te gaan, want daar was iets uit de Lord of the Rings. Toen we daar aankwamen, konden we direkt mee met een bustocht naar Hobbitstee.
Dat lag een een heel mooi en besloten valleigebied vol met schapen en ontzettend veel lammetjes (voorjaar dus!!).
Tenslotte pas 's-avonds laat in Rotorua aangekomen. Met moeite een BBH Hostel weten te traceren, maar daar konden we meteen terecht. Bovendien lekker in het centrum van Rotorua, met een prive parkeerplaats.
Saturday, September 09, 2006
Auckland
Zo, eindelijk aangekomen in NZ.
Nog even een paar updates van gisteren. De trein naar de stad heet KLIA Expres. LRT staat voor Light Rapid Transportation.
Nu is iedereen weer bij mbt KL. Verder gaat het nu nog maar over NZ.
Na weer een lange vliegreis, met iets meer slaap, zijn we veilig geland op het vliegveld van Auckland, de grootste stad (niet de hoofdstad) van NZ. Het vliegtuigvoer was voor Marcel bijna te verteren, maar Jan kreeg geen vegetarisch, dus was er alleen een broodje + fruit + koffie.
Vanaf het vliegveld zijn we met de Shuttle bus naar Oackland gereden, een ruige rit vanwege een zeer ruige chauffeur in een flink verhit taxi-busje. Dus Marcel heeft zich erg goed vermaakt.
Hier zitten we nu in een Lodge (een soort jeugdherberg, maar dan niet alleen voor jeugd, maar meer voor backpackers).
Auckland is een erg grote heuvelachtige stad, we zijn daar net in het centrum wezen eten (echte Italiaanse Pizza met NZ wijn, lekker) en shoppen in een hele grote food-store (erg Amerikaans).
Heen konden we meerijden met de beheerder van de lodge, terug zijn we komen lopen, heuvelop. Zo konden we meteen goed oefenen voor de komende dagen.
Morgen gaan we een auto huren en dor naar de regio Tauranga/Rotorua voor veel natuur en Maori-.
cultuur
Nog even een paar updates van gisteren. De trein naar de stad heet KLIA Expres. LRT staat voor Light Rapid Transportation.
Nu is iedereen weer bij mbt KL. Verder gaat het nu nog maar over NZ.
Na weer een lange vliegreis, met iets meer slaap, zijn we veilig geland op het vliegveld van Auckland, de grootste stad (niet de hoofdstad) van NZ. Het vliegtuigvoer was voor Marcel bijna te verteren, maar Jan kreeg geen vegetarisch, dus was er alleen een broodje + fruit + koffie.
Vanaf het vliegveld zijn we met de Shuttle bus naar Oackland gereden, een ruige rit vanwege een zeer ruige chauffeur in een flink verhit taxi-busje. Dus Marcel heeft zich erg goed vermaakt.
Hier zitten we nu in een Lodge (een soort jeugdherberg, maar dan niet alleen voor jeugd, maar meer voor backpackers).
Auckland is een erg grote heuvelachtige stad, we zijn daar net in het centrum wezen eten (echte Italiaanse Pizza met NZ wijn, lekker) en shoppen in een hele grote food-store (erg Amerikaans).
Heen konden we meerijden met de beheerder van de lodge, terug zijn we komen lopen, heuvelop. Zo konden we meteen goed oefenen voor de komende dagen.
Morgen gaan we een auto huren en dor naar de regio Tauranga/Rotorua voor veel natuur en Maori-.
cultuur
Friday, September 08, 2006
Kuala Lumpur
Na een korte nacht en een erg lange dag staan we nu weer op het vliegveld van KL (de afkorting voor Kuala Lumpur) en proberen via een chineestalige versie van internet Explorer, zonder muis, want daarvan ontbreekt de bal) een vervolg van ons reisverslag te maken. Als het onduidelijk wordt, ligt dat nu even niet aan ons.
Nog een klein probleempje (naast het feit dat het toetsenbord hapert en de toetsen gedeeltelijk onleesbaar zijn en blijven plakken), is dat de enter toets ook nog blijft hangen. (Even geen enter meer). We hebben na een toch wel voorspoedige vlucht zonder problemen KL bereikt en zijn vandaag die mooie stad ingeweest. Het vliegveld ligt een half uur met de KL Expres van het station vandaan. We zijn verder in de stad met de LRT (Light Railway Transport) en erg veel te voet gegaan. We hebben de Petronas Twin Towers beklommen: nou ja, onder begeleiding mocht je met de lift naar de 41ste verdieping. Dat is ongeveer halverwege. Daar is een loopbrug waar je van de ene toren naar de andere kunt komen. Na een erg warme dag hebben we allebei een nieuw T-shirt gekocht en dat ook maar meteen aangetrokken, want we waren doorweekt van het zweten en onze bagage was al ingecheckt voor NZ. Zo morgen weer verder.
Nog een klein probleempje (naast het feit dat het toetsenbord hapert en de toetsen gedeeltelijk onleesbaar zijn en blijven plakken), is dat de enter toets ook nog blijft hangen. (Even geen enter meer). We hebben na een toch wel voorspoedige vlucht zonder problemen KL bereikt en zijn vandaag die mooie stad ingeweest. Het vliegveld ligt een half uur met de KL Expres van het station vandaan. We zijn verder in de stad met de LRT (Light Railway Transport) en erg veel te voet gegaan. We hebben de Petronas Twin Towers beklommen: nou ja, onder begeleiding mocht je met de lift naar de 41ste verdieping. Dat is ongeveer halverwege. Daar is een loopbrug waar je van de ene toren naar de andere kunt komen. Na een erg warme dag hebben we allebei een nieuw T-shirt gekocht en dat ook maar meteen aangetrokken, want we waren doorweekt van het zweten en onze bagage was al ingecheckt voor NZ. Zo morgen weer verder.
Saturday, September 02, 2006
Nog een weekje
het is bijna zover, nog een klein weekje te gaan. De koffers en back-packs zijn nog niet gepakt maar dat komt nog wel goed. Marcel heeft een schema gemaakt met de boot en vlucht tijden, handig voor het thuis-front.
Naam | Tijdstip | Plaats | Lokale tijd | ||
Jan + Marcel | DO | 7 sept | 12:00 | Amsterdam – Kuala Lumpur | (7 sept 12:00) |
Jan + Marcel | VR | 8 sept | 00:05 | Kuala Lumpur | (8 sept 06:05) |
Jan + Marcel | VR | 8 sept | 14:35 | Kuala Lumpur – Auckland | (8 sept 20:35) |
Jan + Marcel | ZA | 9 sept | 00:45 | Auckland | (9 sept 10:45) |
Jan + Marcel | 9 – 14 sept | Noorder Eiland | |||
Jan + Marcel | DO | 14 sept | 08:15 | Wellington – Picton | (14 sept 18:15) |
Jan + Marcel | 15 – 21 sept | Zuider Eiland | |||
Jan | DO | 21 sept | 21:20 | Dunedin – Auckland | (22 sept 07:20) |
Jan | VR | 22 sept | 00:00 | Auckland | (22 sept 10:00) |
Jan | VR | 22 sept | 02:50 | Auckland – Kuala Lumpur | (22 sept 12:50) |
Jan | VR | 22 sept | 13:05 | Kuala Lumpur | (22 sept 20:05) |
Jan | VR | 22 sept | 17:55 | Kuala Lumpur – Amsterdam | (22 sept 23:55) |
Jan | ZA | 23 sept | 06:35 | Amsterdam | (23 sept 06:35) |
Marcel | DO | 28 sept | 06:05 | Dunedin – Auckland | (28 sept 16:05) |
Marcel | VR | 29 sept | 08:50 | Auckland | (28 sept 18:50) |
Marcel | VR | 29 sept | 02:50 | Auckland – Kuala Lumpur | (29 sept 12:50) |
Marcel | VR | 29 sept | 13:05 | Kuala Lumpur | (29 sept 20:05) |
Marcel | VR | 29 sept | 17:55 | Kuala Lumpur – Amsterdam | (29 sept 23:55) |
Marcel | ZA | 30 sept | 06:35 | Amsterdam | (30 sept 06:35) |